دوست دارم بنویسم از همه جا و همه کس چراغ اتاقم را خاموش کردهام و تمام فکرم را متوجه نوشته هایم مردم نمی دانم چه بنویسم واز که وچه بگویم هرچه فکرمیکنم درد است زخم است که نیاز به درمان و التیبام دارد از گرانی بگویم یا از فقر که این روزها داد میزند ونیاز به به فریاد رس دارد حال همه خراب است همه شاکیند و نالان همه از درد حرف میزنیم ولی در عرصه عمل کم می آوریم به راحتی و با تحترام دست در جیب یکدگر  می کنیم وبعد به حال هم میگریم از روزگار شاکی میشویم بدون اینکه سهم خودمان را از ضلم جفا ی روزگار تعین کنیم می گریم به حال هم و به هم رحم نمی کنیم دمیای عجیبی است یا ما خیلی عجیبیم  حلال خیلی کم رنگ شده وحرام چنان به خود جلوه حق گرفته که به قانون تبدیل شده است هکخ دیگگری را سر زنش مکنن ولی در خلون کب کنن کنن د